Je hulpverlener kan uitleg geven over ingrijpende gebeurtenissen en de mogelijke gevolgen hiervan. Het is belangrijk om te weten of je kind zo’n ingrijpende gebeurtenis heeft meegemaakt en hoe jij en je kind hiermee zijn omgegaan. Het is handig als je hulpverlener weet waarbij je extra hulp nodig hebt. Samen breng je sterke en minder sterke eigenschappen in beeld binnen je gezin, als het gaat om de omgang met de gebeurtenis. Ook denk je er samen over na of het nodig is om andere mensen om hulp te vragen, zoals een leerkracht of familielid. Met toestemming van jou en je kind kan een hulpverlener contact opnemen met andere mensen die met je kind te maken hebben. Je hulpverlener stimuleert dat iedereen met elkaar samenwerkt en dat beslissingen en adviezen op elkaar zijn afgestemd.

Soms is het nodig om langer te volgen hoe het met je kind gaat. Je hulpverlener kan je vragen hierover een vragenlijst in te vullen. Als blijkt dat je kind te maken heeft met traumagerelateerde problemen, bespreekt je hulpverlener samen met jou en je kind waar je het beste terecht kan voor hulp. Dit kan hulp voor alleen je kind zijn, of voor jou en je gezin.

Het is normaal dat kinderen de eerste paar weken na een ingrijpende gebeurtenis van slag zijn. Ze kunnen bijvoorbeeld moeilijker slapen, ervaren lichamelijke klachten of zijn bang en boos. Als je kind van slag is, kan dit helpen:
• Blijf zoveel mogelijk dezelfde dingen doen als daarvoor. Laat je kind gewoon naar school en de sportclub gaan, buiten spelen en op een normale tijd naar bed gaan.
• Niet elk kind wil of kan over de gebeurtenis praten. Dat hoeft ook niet, dus dring dan niet te veel aan.
• Ga samen leuke dingen doen.
• Blijf een beetje in de buurt van je kind, zonder opdringerig te zijn. Dit kan ook door te laten weten waar je bent en hoe je te bereiken bent.
• Laat aan je kind zien dat alle emoties goed zijn. Het is logisch en normaal dat je bang of verdrietig bent als je iets heftigs hebt meegemaakt. Laat je kind zelf kiezen hoe hij dit wil uiten, bijvoorbeeld door te praten, spelen, sporten, tekenen, schrijven of knuffelen.
• Zorg goed voor jezelf en je kind door voldoende nachtrust, gezond eten en voldoende beweging en ontspanning.
• Je kind kan dingen gaan vermijden die met de nare gebeurtenis te maken hebben of eraan doen denken. Stimuleer je kind om toch die dingen op te zoeken, zonder te veel aan te dringen.
• Vertel je kind regelmatig dat het niet zijn schuld is. Veel kinderen worstelen met schuldgevoelens. Vertel je kind dat hij zich niet hoeft te schamen en dat je veel van je kind houdt.
• Het is normaal dat een kind niet alles met je wil delen. Vat dat niet te persoonlijk op. Een kind wil je graag beschermen, niet buitensluiten. Laat je kind weten dat je goed voor jezelf kunt zorgen en dat je niet gespannen of overstuur raakt als hij iets vertelt.
• Als je zelf last hebt van wat je kind hebt meegemaakt, zoek dan steun voor jezelf. Deel je problemen niet met je kind.

Richtlijnen en standaarden

Jeugdprofessionals werken met richtlijnen en standaarden, zoals de praktijkstandaard Trauma en de richtlijn Traumagerelateerde klachten. Deze richtlijnen en standaarden helpen hen deze problemen te herkennen en geven richting in de aanpak. De bovenstaande informatie, adviezen en tips zijn op deze richtlijnen en standaarden gebaseerd. Het is fijn als je hier als ouder van op de hoogte bent. Zo weet je wat je kunt verwachten als je contact zoekt met een hulpverlener. Ook kan deze informatie nuttig zijn als hulpmiddel bij het overleg met een hulpverlener

Caleidoscoop
Een patiëntenvereniging voor en door mensen met een dissociatieve stoornis en directbetrokkenen. Ze maken lotgenotencontact mogelijk en bieden voorlichting. Ze bieden mail- en telefonische ondersteuning.