Er is weinig bekend over de behandeling van adolescenten met problematisch middelengebruik en comorbide psychische stoornissen zoals ADHD, PTSS, stemmingsstoornissen (depressie/bipolaire stoornis), psychose en autisme. Wat we weten is dat kortdurende behandeling alleen onvoldoende is ter behandeling van adolescenten met problematisch middelengebruik en psychische stoornissen (Smit e.a., 2007). De diagnostiek en behandeling van het problematisch middelengebruik en de psychische stoornissen dient in ieder geval altijd geïntegreerd plaats te vinden (van Wijngaarden e.a., 2011).

Gespecialiseerde hulp moet meer binnen het systeem van de jongere (in de wijk, school, thuis) worden aangeboden en minder in instituties (Hermanns, 2009). Voor de hulpverleningspraktijk zal vanuit de visie van Hermanns (2009) ondersteuning van het ‘gewone leven’ en de zelfregulatie daarin belangrijker worden dan diagnosegestuurde behandeling. Steeds meer wetenschappers pleiten voor een community based aanpak, waarbij een integrale aanpak van niet alleen de preventie maar ook de curatie van opvoed- en opgroeiproblemen op lokaal niveau en door investeringen in de opvoeding zelf wordt gehanteerd (Hermanns, 2009).

Een goede scholing en dagbesteding lijkt essentieel voor jongeren met problematisch middelengebruik en psychische stoornissen, zeker als zij weer in hun oude vrienden-woonomgeving terug zijn. Trauma vraagt om gerichte behandeling en begeleiding. Tot slot kunnen ook stressverhogende factoren zoals een sociaal isolement, leer- en werkproblemen en financiële problemen sterk terugvalbevorderend werken en deze factoren moeten daarom ook aangepakt worden (van Wijngaarden & van der Gaag, 2010).