Allereerst wordt de psychosociale omgeving van het kind geëvalueerd en zo nodig geoptimaliseerd. Er zijn aanwijzingen dat een combinatie van niet-medicamenteuze interventies soms kan voorkomen dat een delier medicamenteus moet worden behandeld (NVvP, 2014). Denk hierbij aan het bevorderen van de oriëntatie (Hatherill e.a., 2010; Schieveld e.a., 2007):

• Aanwezigheid van ouders of andere vertrouwenspersonen
• Eigen dekbed, knuffels en pyjama
• Aanwezigheid van foto’s, muziek, speelgoed van het kind
• Verbeter het dag-nacht ritme met aanbieden van activiteiten, wisselend daglicht
• Laat het kind zijn/haar bril gebruiken
• Aanwezigheid van klok en/of kalender in de kamer (maar bedenk dat veel kinderen te jong zijn om hieraan oriëntatie te ontlenen)
• Medewerkers noemen hun naam en functie aan het kind

Houd rekening met gestoorde aandachts- en geheugenfuncties en het ontwikkelingsniveau:

• Geef eenvoudige informatie
• Herhaal de informatie
• Vermijd overprikkeling (geluid, licht, te veel mensen)

Zorg voor angstreductie (Hatherill e.a., 2010; Schieveld e.a., 2007):

• Vertrouwde personen, zoals de ouders, zijn zoveel mogelijk aanwezig zijn bij het kind en bekijk de mogelijkheden tot rooming-in, de ouders brengen de nacht door in het ziekenhuis
• Probeer het kind zoveel mogelijk gerust te stellen

Het is aan te raden zoveel mogelijk dezelfde verpleegkundigen voor het kind te laten zorgen. In de literatuur wordt vroeg mobiliseren beschreven als interventie bij delier bij volwassenen (NICE, 2010). Hulpmiddelen ter verbetering van de communicatie (aanwijskaart, computer, schrijfblok) kunnen werkzaam zijn zodat het kind zijn haar wensen beter kenbaar kan maken.

De kinder- en jeugdpsychiater besteedt aandacht aan de voorlichting aan ouders over de belangrijkste aspecten van het pediatrisch delier, inclusief de fysieke gevaarsaspecten en de benodigde veiligheidsmaatregelen (psycho-educatie). Deze informatievoorziening wordt mondeling gegeven. Omdat ouders zich meestal onder stressvolle omstandigheden begeven en zaken kunnen worden vergeten, wordt de informatie liefst ook schriftelijk verstrekt. Hiervoor kan de informatiefolder uit de multidisciplinaire richtlijn worden gebruikt (folder: ‘Acuut optredende verwardheid/delier bij kinderen’; NVvP, 2014).

Veiligheidsbevorderende maatregelen (fysiek toezicht, bedhekken) kunnen noodzakelijke veiligheidsinterventies zijn wanneer onrust ertoe kan leiden dat het kind zichzelf of de omgeving in gevaar brengt, bijvoorbeeld doordat het kind lijnen uittrekt of de beademingsbuis dreigt te verwijderen, maar ook bij ernstige agressie gericht op de omgeving. Fixeren wordt pas ingezet als alternatieven ontbreken of niet toereikend zijn gebleken.