Het Sociaal competentie model is een methodiek om mensen vaardigheden aan te leren zodat ze in de maatschappij kunnen functioneren. Het SCM biedt mogelijkheden en methodieken om stapsgewijs nieuwe vaardigheden te leren.

Er wordt gekeken naar positief gedrag dat de cliënt al laat zien. Het SCM is oorspronkelijk ontwikkeld voor delinquente jongeren, maar wordt ook toegepast op de LVB-doelgroep. Specifiek voor deze doelgroep is door Albrecht en Slot (1999) een handleiding ontwikkeld. Voor de LVB-doelgroep worden kleine doelen gesteld, er wordt beeldmateriaal gebruikt, minder gepraat en meer gedaan (Jochemsen en Berger, 2002). Daarnaast moeten mensen met een LVB als extra vaardigheid leren omgaan met hun beperking en moet er een duidelijke structuur geboden worden. Om de motivatie te verbeteren moet verteld worden wat er geleerd wordt en waarom (Albrecht en Slot, 1999).

Het SCM is effectief gebleken voor delinquente jeugdigen. Het vergroten van sociale competenties leidt tot verbetering van de psychosociale situatie en tot minder recidive.

Ook interventies die gebaseerd zijn op dit model, of die qua kenmerken sterk overeenkomen blijken zeer effectief te zijn (Bartels, 2001).

Hoewel het sociaal competentiemodel nog niet voldoende onderzocht is of het ook voor de LVB-doelgroep effectief is, het is wel bekend dat behandelingen die kenmerken van het SCM bevatten, effectief zijn voor mensen met een LVB (De Koning en Collin, 2007).