Het werkveld rondom de vroegkinderlijke ontwikkeling van conceptie tot 6 jaar is zeer uitgebreid en omvat veel verschillende disciplines en instellingen – waaronder de GGZ – met eigen expertise en deels uiteenlopende uitgangspunten. De noodzakelijke samenwerking tussen disciplines en instanties vraagt om heldere kaders die helpen om de afstand tussen professionals te overbruggen. Elke hulpvraag en elk probleem met betrekking tot het kind bestaat in relatie tot de fysieke, relationele en sociaal-maatschappelijke/culturele contexten. Dit betekent niet dat elke professional zich over al die aspecten dient te buigen, maar wel dat men de eigen bijdrage als een onderdeel van een breder geheel weet te plaatsen. Dit veronderstelt samenwerking tussen disciplines en instellingen. Steeds zal de vraag zijn: “Wat heeft dit kind, dit gezin op dit moment nodig?” Zijn er zorgen over de veiligheid van het kind, over woonomstandigheden, over werk/opleiding van ouders, over financiën, over de continuïteit van de verzorging en de gehechtheidsrelaties, over de gezondheid van de gezinsleden? Dan dienen interventies zich ook hierop te richten. Indien behandeling in de GGZ nodig is, dan zijn de vragen: “Wat kan het gezin op dit moment aan en welke ingangen zijn er voor hulp gegeven de aard en urgentie van de problemen en stoornissen?” Welke interventie en behandeling ook gekozen wordt, altijd wordt min of meer direct gewerkt aan positieve veranderingen bij het kind in zijn/haar relationele context: dit betekent bij het kind, bij de ouders, in de ouder-kindrelaties en in de brede sociaal-maatschappelijke context.