Dr. Rianne Reijs spreekt op 9 maart op het Congres kinder- en jeugspsychiatrie. Zij geeft daar de presentatie: K-EET Het belang van vroege signalering van eetstoornissen op scholen. In aanloop naar het congres spreekt het Kenniscentrum met haar over eetstoornissen, K-EET en het belang van samenwerken.

Dr. Rianne Reijs is arts Maatschappij en Gezondheid, MPH jeugdarts, stafarts Jeugdgezondheidszorg Zuid-Limburg, programmaleider Kenniswerkplaats Jeugd Zuid-Limburg en lid van de stuurgroep K-EET.

Voor de mensen die het niet weten: Wat is K-EET? Waar zet K-EET zich voor in?

K-EET is de landelijke ketensamenwerking Eetstoornissen, een netwerk van professionals om eetstoornissen te voorkomen en de zorg voor mensen met eetstoornissen te verbeteren.

De zorg met betrekking tot eetstoornissen is complex. Het is niet een kwestie van: ‘is er wel of niet sprake van een eetstoornis?’ Het gaat van een kwetsbaarheid en hoe we kunnen voorkomen dat daar een eetstoornis uit voortkomt, tot het voorkomen van dwangvoeding of de nood daaraan. K-EET bestaat dan ook uit een aantal werkpakketten en kent de vele lagen van eetstoornissenzorg. Er zijn dus verschillende fasen van een eetstoornis. Bij iedereen kunnen de fasen anders zijn. En bij de verschillende fasen zijn verschillende zorgprofessionals betrokken. Een jeugdarts is bijvoorbeeld niet betrokken bij een dwangopname, en een psychiater in de derdelijn heeft weinig van doen met de preventie op een gewone school. Het is dus niet zo simpel als ‘we moeten dé zorg verbeteren’.

Wat is de link tussen onderwijs en eetstoornissen? Waar is er nog groei mogelijk?

Jongeren met een kwetsbaarheid of aandoening zijn in Nederland gelukkig weinig niet op school. Oftewel, de school is altijd betrokken, is altijd een factor in het leven van deze kinderen. Dat maakt ook dat onderwijsprofessionals genoeg verstand moeten hebben van psychische problemen zoals eetstoornissen. Dat ze weten wat het is, en dat ze de jeugdgezondheidszorg kunnen betrekken wanneer er zorgen zijn. Daarnaast helpt het weten dat er ook onder hun leerlingen én personeel mensen zijn die te maken hebben met eetstoornissen, zodat de scholen er beter rekening mee houden, bijvoorbeeld wat mogelijke triggers zijn.

Je komt spreken op het congres kinder- en jeugdpsychiatrie op 9 maart. Kun je een tipje van de sluier oplichten over wat je gaat vertellen?

Naast het verhaal over K-EET, ga ik iets vertellen over de jeugdgezondheidszorg. Wat ik ga vertellen, hangt af van het publiek van de dag en hoeveel ze er al over weten. De een kent de jeugdgezondheidszorg alleen als de zorg voor kleintjes op het consultatiebureau, de ander heeft juist al ervaring met bijvoorbeeld een aangepast onderwijsprogramma voor een leerling. Ik zal op de dag zelf zoeken en inschatten hoe goed de groep geïnformeerd is. Eerste- en tweedelijns-behandelaren en het onderwijs weten vaak dát jeugdgezondheidszorg bestaat, maar ze weten vaak niet hoe ze deze kunnen bereiken, of op welke manier een jeugdarts of jeugdverpleegkundige waardevol kan zijn. Als de groep goed geïnformeerd is, kunnen we de volgende stap zetten: hoe we ambassadeur of buddy van elkaar kunnen zijn, hoe we elkaar beter kunnen inschakelen.

Wat is jouw persoonlijke missie?

Als arts Maatschappij & Gezondheid begrijp ik de eetstoornissen vanuit een ander perspectief dan bijvoorbeeld een kinderpsychiater of psycholoog. Ik wil de kennis en wat we kunnen dóén, graag verbinden. En het voorveld betrekken; dat het buurtteam en de school weten wie ze kunnen bereiken. Signaleren van vermoedens betekent altijd ‘je zorgen bespreekbaar maken’: dan moet er iemand zijn om mee te spreken. Vanuit mijn beroep als generalist kijk ik juist breder dan naar één aandoening. Maar een eetstoornis is soms dodelijk en altijd ernstig invaliderend, en verdient daarom aparte aandacht. Er zijn heel veel factoren bij betrokken. Ik hoop dat jeugdartsen en jeugdverpleegkundigen eetstoornissen sneller signaleren door eraan te denken dat het óók een oorzaak kan zijn, als een leerling vermoeid is en slecht slaapt.

Heb je een aanbeveling voor mensen die nog twijfelen om naar het Congres op 9 maart te gaan?

Ja, ze kunnen luisteren naar de podcast First Eet Cast https://www.firsteetkit.nl/first-eet-cast en ze kunnen naar de website First Eet Kit https://www.firsteetkit.nl/ gaan om te kijken: ‘Wat weet je al van eetstoornissen? Wat kom je tegen in je werk? En wat kun je verbeteren? Wat is er nog meer wat je nog niet wist?’ Deze en andere zaken komen ook aan bod tijdens het congres. Daarnaast denk ik dat het Congres een hele leuke dag kan zijn om collega’s te ontmoeten. Een dag die je hoop zal geven! Echte handreikingen en tips waar je wat aan hebt en die je kan meenemen.

Dank je wel, Rianne, en tot ziens op het Congres!

Ook interessant

Meer nieuwsberichten van het Kenniscentrum