Dit proefschrift is gericht op kinderen en adolescenten, die zijn blootgesteld aan één of meer traumatische gebeurtenissen.

Wereldwijd worden kinderen en adolescenten regelmatig blootgesteld aan diverse traumatische gebeurtenissen zoals een verkeersongeluk, een natuurramp, geweld op school, seksueel misbruik of kindermishandeling. In de eerste weken na het meemaken van een traumatische gebeurtenis laten vrijwel alle kinderen en adolescenten stressreacties zien. Voorbeelden van stressreacties zijn nachtmerries, slaapproblemen, woede-uitbarstingen, prikkelbaarheid of zich angstig voelen (American Psychiatric Association, 2008). Deze stressreacties worden vaak gezien als normale reacties op een abnormale gebeurtenis. Bij de meeste kinderen verdwijnen de stressreacties in de loop van de tijd. Als de klachten echter langdurig aanhouden, kan er sprake zijn van posttraumatische stressklachten of een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Volgens het handboek voor de classificatie van psychische stoornissen (DSM-IV-TR) wordt PTSS gekenmerkt door drie symptoomclusters; (1) herbelevingen van de gebeurtenis, zoals flashbacks of nachtmerries; (2) aanhoudende vermijding, zoals het uit de weg gaan van mensen of plekken die herinneringen oproepen aan het trauma; en (3) symptomen van verhoogde prikkelbaarheid, zoals slaap- en concentratieproblemen (American Psychiatric Association, 2000). Deze klachten kunnen van invloed zijn op het dagelijks functioneren van het kind en een bedreiging vormen voor de sociaal, emotionele, cognitieve en lichamelijke ontwikkeling (Fairbank & Fairbank, 2009; Gabbay, Oatis, Silva, & Hirsch, 2004).

Dit proefschrift is gericht op kinderen en adolescenten (hierna “kinderen” te noemen), die zijn blootgesteld aan één of meer traumatische gebeurtenissen. Het doel van dit proefschrift was tweeledig. Het eerste doel was het vergroten van onze kennis met betrekking tot de definitie van een traumatische gebeurtenis en de psychische gevolgen na het meemaken hiervan. Het tweede doel was het verbeteren van de vroegtijdige herkenning van kinderen met posttraumatische stressklachten door het ontwikkelen van meer betrouwbare en valide screeningsinstrumenten.