Hoe kan een beter begrip van de associatie tussen lichamelijke (in)activiteit en depressieve symptomen bijdragen aan voorkomen en behandelen van depressie?

Depressie is een wereldwijd gezondheidsprobleem. Dit komt voornamelijk doordat relatief veel mensen een depressie doormaken in hun leven, maar ook omdat depressie gepaard kan gaan met fors functieverlies. Naar schatting 1 op de 20 mensen krijgt gedurende de levensloop een depressieve stoornis. De oorzaken van depressieve stoornissen omvatten een complexe interactie van psychologische, biologische, en gedragsmatige factoren, hetgeen depressie lastig te behandelen maakt. De effectiviteit van de beschikbare interventies voor depressie, zoals cognitieve gedragstherapie en antidepressieve medicatie, zijn onderwerp van hevig debat. Wetenschappers hebben zich de afgelopen decennia gericht op de potentiële voordelen van lichamelijke beweging als alternatieve behandeling van depressie. Tot dusver hebben enkele studies laten zien dat lichamelijke beweging effectief kan zijn in het verminderen van depressieve symptomen en dus een waardevolle aanvulling kan zijn. Er is echter nog weinig bewijs voor dit optimisme, in het bijzonder met betrekking tot depressieve symptomen in de adolescentie.