Het proefschrift Pathways to care beschrijft de wegen die kinderen en jongeren afleggen om hulp te krijgen bij emotionele problemen of gedragsproblemen.

Slechts 16% van kinderen en jongeren met emotionele problemen en gedragsproblemen komt terecht in de geestelijke gezondheidszorg (ggz). In dit proefschrift toont Marieke Zwaanswijk aan dat dit lage percentage zorggebruik te verklaren is door verscheidene obstakels op de weg naar de gespecialiseerde ggz.

Ten eerste geeft minder dan de helft van de ouders aan dat hun kind een emotioneel probleem of gedragsprobleem vertoont, zelfs als het kind hoog scoort op een door ouders zélf ingevulde checklist over problematische gedragingen. Slechts 13-15% van de ouders legt de problemen van hun kind aan de huisarts voor. Herkenning van de problemen door de huisarts is beperkt en de huisarts fungeert slechts in beperkte mate als poortwachter van de ggz voor deze kinderen (4-11 jaar). Deze rol is meer uitgesproken voor jongeren (12-17 jaar) met internaliserende problemen, zoals angst en depressie.

De school en aan school gerelateerde hulpverleners spelen een belangrijke rol bij het herkennen van problemen en het doorverwijzen van kinderen naar de gespecialiseerde hulpverlening. Dit is vooral het geval voor kinderen in de basisschoolleeftijd. Voor deze kinderen liggen de mogelijkheden om de toegankelijkheid van de zorg te verbeteren dan ook vooral in het versterken van de rol van de school. Interventies voor adolescenten kunnen zich beter richten op de huisarts.