Dit proefschrift onderzoekt de effectiviteit van twee cognitieve trainingen voor schoolgaande kinderen (8-12 jaar) met ADHD.

De nadruk lag daarbij op de vraag of de effecten van de training ook zouden generaliseren naar schoolse vaardigheden, zowel op het gebied van gedrag in de klas als leerprestaties. Tenslotte was het doel van dit proefschrift om ook meer grip te krijgen op de factoren die de effectiviteit van een cognitieve training mogelijk kunnen beïnvloeden zoals de werkingsmechanismen, individuele verschillen en specifieke kenmerken van een training.

De laatste jaren is het aanbod van niet farmacologische behandelingen voor kinderen met ADHD enorm toegenomen. Voornamelijk interventies die gericht zijn op het verbeteren van executieve functies (de regelfuncties van het brein), veelal in de vorm van een cognitieve training, worden in toenemende mate geïmplementeerd in de klinische praktijk.

In dit proefschrift werd er onderzoek gedaan naar de effectiviteit van een tweetal cognitieve trainingen voor schoolgaande kinderen (8 tot 12 jaar) met ADHD. De nadruk lag daarbij op de vraag of de effecten van de training ook zouden generaliseren naar schoolse vaardigheden, zowel op het gebied van gedrag in de klas als leerprestaties. Tenslotte was het doel van dit proefschrift om ook meer grip te krijgen op de factoren die de effectiviteit van een cognitieve training mogelijk kunnen beïnvloeden zoals de werkingsmechanismen, individuele verschillen en specifieke kenmerken van een training.

De resultaten van het gerandomiseerde gecontroleerde onderzoek lieten zien dat zowel kinderen die de Cogmed Werkgeheugen Training hadden gevolgd, als kinderen die de nieuw ontwikkelde Beter Bij de Les training hadden gevolgd, op de korte en lange termijn (na 6 maanden) vooruit gingen op verschillende neurocognitieve maten en ouder en leerkracht rapportages van ADHD gerelateerd gedrag en executief functioneren. Voor beide interventies werden er echter geen verbeteringen gevonden ten aanzien van leerprestaties, vragenlijsten voor leervoorwaarden en kwaliteit van leven. Vervolgonderzoek liet zien dat zowel klinische als cognitieve individuele verschillen een belangrijke rol speelden in het bepalen van de effectiviteit van de training; sommige kinderen hadden meer geprofiteerd van de training dan andere kinderen.

Het onderzoek heeft laten zien dat cognitieve training, uitgevoerd in een onderzoek setting, goed implementeerbaar is binnen de onderwijscontext. Echter, cognitieve training is geen snelle en makkelijke oplossing voor ADHD gerelateerde problematiek; vooralsnog moet het gezien worden als een aanvullend behandelaanbod. Toekomstig onderzoek zal rekening moeten houden met de vele factoren die de effecten van de training kunnen beïnvloeden zoals methodologische kwesties, specifieke en niet specifieke werkingsmechanismen, individuele verschillen en specifieke kenmerken van een training voordat cognitieve training aan de volledige criteria voldoet als evidence-based behandeling voor ADHD.