Het centrale thema in dit proefschrift is de relatie tussen het optreden van angststoornissen – bij zowel ouders als kinderen – en gezinsrelaties, waarbij speciale aandacht is besteed aan ouderlijke stijl.

Angststoornissen komen veelvuldig voor bij zowel kinderen, jongeren als volwassenen, en zij die erdoor getroffen zijn, gaan er onder gebukt. In sommige families komen angststoornissen vaker voor dan in andere; deze clustering in families kent niet alleen een erfelijke oorsprong, zoals inmiddels algemeen wordt aangenomen, maar blijkt ook in substantiële mate door omgevingsfactoren te worden bepaald. Begrip van de mechanismen die aan de transgenerationele overdracht ten grondslag liggen, helpt bij het ontwikkelen en verbeteren van behandelingen en preventieve interventies.

Omgevingsfactoren kunnen worden onderverdeeld in gedeelde en unieke (oftewel niet-gedeelde) factoren. Gedeelde factoren zijn aspecten van de omgeving die voor kinderen uit hetzelfde gezin gelijk zijn, en unieke factoren zijn aspecten die voor kinderen uit hetzelfde gezin verschillen omdat ze niet door alle kinderen worden beleefd. Onderzoek laat zien dat niet-gedeelde omgevingsfactoren mogelijk een grotere rol spelen dan gedeelde omgevingsfactoren. In de onderhavige studies is derhalve speciale aandacht geschonken aan verschillen in ouderlijke stijl tussen kinderen met een angststoornis en hun broers en zussen (in casu niet-gedeelde omgevingsfactoren). De relatie met een broer of zus is voor elk kind vanzelfsprekend een aspect van de niet-gedeelde omgeving.