Dit proefschrift omvat een onderzoek naar het medicijngebruik van ADHD patiënten en de consequenties daarvan op de lange termijn.

ADHD is een neurobiologische ontwikkelingsstoornis, die beïnvloed wordt door psychosociale-, omgevings-, genetische – en biologische factoren. ADHD kan zichtbaar worden vanaf peuter- of kleuter leeftijd, maar ook tijdens de adolescentie of op volwassen leeftijd. ADHD wordt gekenmerkt door problemen bij het richten en behouden van de aandacht, concentratie, impulsiviteit en hyperactiviteit, die tevens beperkingen in het dagelijks leven geven. Ritalin® (methylfenidaat) is een van de bekendste psychofarmaca die tegenwoordig bij kinderen en adolescenten wordt voorgeschreven. Rond 1944 werd dit psychostimulantium, vernoemd naar zijn vrouw Rita, ontworpen door de Italiaanse chemicus Leandro Panizon. Het bleek onverwacht gedragsproblemen te verminderen en schoolprestaties te verbeteren bij sommige kinderen met hoofdpijn ten gevolge van een pneumoencephalogram. Deze bevinding voorzag in een farmacologische behandeling van kinderen met gedragsproblemen. Tegenwoordig worden deze problemen ook wel een aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) genoemd.

In dit proefschrift over ADHD medicatie hebben we ons gericht op twee hoofdthema’s. Ten eerste hebben we ons gericht op het analyseren van voorschrijfpatronen van ADHD medicatie en in het tweede deel van het proefschrift werden korte- en lange termijn effecten van ADHD medicatiegebruik onderzocht, waaronder de kans op verwondingen waarvoor ziekenhuisopname en de associatie met gebruik van illegale drugs.