Net als andere inwoners van Nederland hebben asielzoekers, ongeacht waar zij verblijven, recht op gezondheidszorg. Zorgverleners hebben dus een zorgplicht. Alle protocollen en richtlijnen die in de GGZ worden gehanteerd, zijn ook op asielzoekers van toepassing. Daarom zijn sommige dilemma’s die zorgverleners in hun zorg aan asielzoekers ervaren niet anders dan dilemma’s bij andere patiënten. Deze handreiking ethische dillema’s in de GGZ voor asielzoekers gaat over dilemma’s die samenhangen met de specifieke situatie van asielzoekers. Bijvoorbeeld wanneer je verantwoordelijkheid voor de behandeling in conflict komt met juridische belangen van asielzoekers of wanneer uitzetting dreigt.

De afweging van ethische principes in de behandeling van jonge kinderen is complex omdat ouders juridisch gezien autonomie hebben. Er kunnen specifieke ethische dilemma’s spelen wan- neer kinderen in het geding zijn. Denk aan asielzoekers die ook vader of moeder zijn en bij wie behandeling (of een klinische opname) rechtstreekse gevolgen heeft voor de eigen kinderen. Kan een asielzoeker nog adequaat als ouder functioneren? Wie kan dat beoordelen? Als het kind (tijdelijk) door anderen moet worden opgevoed is een gezin in het netwerk van ouders meestal geen optie.

Ook kan de zorg voor kinderen tot specifieke ethische dilemma’s leiden, bijvoorbeeld bij een ziekte of stoornis van een kind op grond waarvan ouders een status kunnen krijgen. Toestemming vragen voor de behandeling van kinderen aan ouders is soms extra moeilijk, omdat kinderen en ouders door dezelfde ervaringen getraumatiseerd kunnen zijn. De diagnostiek is bij kinderen vaak extra moeilijk. Hoe moet bijvoorbeeld een lage score op een intelligentietest, gecombineerd met observaties waaruit veel meer cognitieve vermogens blijken, tot een goed schooladvies leiden?

Een kinder- en jeugdperspectief op ethische dilemma’s in de GGZ is dus relevant. In de handreiking worden waar mogelijk specifieke afwegingen rondom kinderen benoemd.