De zorgbehoefte van vluchtelingenkinderen is afhankelijk van verschillende factoren. Van algemeen belang is de reactie van de ouders tijdens verschillende stadia van de asielprocedure. Kinderen gebruiken de reactie van ouders als uitgangspunt voor de eigen reactie op een situatie (Daud, Klinteberg & Rydelius, 2008). Wanneer ouders stress ervaren rondom de asielprocedure zullen kinderen meer geneigd zijn deze spanningen over te nemen. Mogelijk internaliseren kinderen veel van hun angsten en/of frustraties tijdens de onzekere periode omtrent de asielaanvraag. Wanneer een verblijfsvergunning is verkregen en de kinderen en ouders meer tot rust komen, ontstaat mogelijk ook meer ruimte om problemen te uiten. Het stadium van de asielprocedure is belangrijk om mee te nemen in de timing van de behandeling, hoewel het geen reden mag zijn om niet te behandelen. Voor vragen over de afstemming van behandeling bij vluchtelingenkinderen kan één van de experts geconsulteerd worden. Interventiepiramide De interventiepiramide is een model dat activiteiten ordent die worden georganiseerd om de psychische gezondheid van vluchtelingen te bevorderen. Hierbij worden verschillende niveaus van interventies onderscheiden. In de basis bevinden zich de basisvoorzieningen en veiligheid met betrekking tot psychosociale zorg en ondersteuning. Denk hierbij aan toegang tot goede informatie en de aanwezigheid van onderdak, kleding en voedsel. Op het tweede niveau staan activiteiten die zijn gericht op ondersteuning van gezinnen en de lokale gemeenschap. Hieronder vallen het versterken van gezinsverbanden, dagelijkse bezigheden zoals school en opvoedingsondersteuning. Het derde niveau bevat gerichte, niet gespecialiseerde ondersteuning en behandeling, zoals laagdrempelige psychosociale interventies. De top van de piramide beslaat het gespecialiseerde hulpaanbod. Hieronder vallen de specialistische traumagerichte interventies. Elke vluchteling zal een ingrijpende gebeurtenis hebben meegemaakt. Maar niet elke vluchteling zal zich in de top van de piramide bevinden en een specialiseerde behandeling nodig hebben. Het vergroten van veerkracht is de basis bij het bieden van hulp. Het bieden van voorwaarden waarmee vluchtelingen hun leven weer kunnen oppakken helpt bij het vergroten daarvan. Culturele factoren bij de behandeling van vluchtelingenkinderen met psychische problemen In de behandeling van vluchtelingenkinderen kan sprake zijn van culturele factoren die het zicht op de psychische problemen belemmeren. Dat kan leiden tot verkeerde of onnauwkeurige interpretaties in de behandeling. Behandelaren hebben veronderstellingen over kinderen en ouders uit een andere cultuur die tot misinterpretaties in het begrijpen kunnen leiden en belemmeringen kunnen geven in de behandeling van deze kinderen en hun ouders. Van belang is dat behandelaren zich in hun behandeling bewust zijn van hun eigen veronderstellingen over de vluchteling die tegenover hen zit. Dit wordt ook wel intercultureel hulpverlenen genoemd. Hierbij is van belang dat je rekening houdt met culturele diversiteit, een open sensitieve houding zonder vooroordelen hebt en vaardig bent in interculturele communicatie. Sociaal trauma Een sociaal trauma, ook wel collectief trauma genoemd, ontstaat wanneer een groep mensen getraumatiseerd raken door dezelfde gebeurtenis(sen). Voorbeelden hiervan zijn de vuurwerkramp in Enschede en de aanslagen op 11 september 2001 in New York. Een collectieve benadering van traumabehandeling spreekt het groepsgevoel aan en benadrukt het belang van steun bieden en ontvangen van lotgenoten.