Hoewel een delier in principe vanzelf over gaat als de onderliggende oorzaak wordt aangepakt, zijn er verschillende redenen waarom opsporing en behandeling van het delier noodzakelijk is. Een delier, vooral het hyperactieve of gemengde delier, gaat vaak gepaard met agitatie die niet wenselijk is voor het herstel van de vaak kritiek zieke patiënt. Ook kan de psychomotore agitatie gevaarlijk zijn. Kinderen kunnen zichzelf in gevaar brengen doordat ze in hun onrust bijvoorbeeld zichzelf detuberen, lijnen uittrekken of uit bed vallen.
Het zien van de gedragsverandering door een delier is vaak een traumatische ervaring voor de familieleden en het medisch team. Uit onderzoek is gebleken dat 33% van de kinderen 3 maanden na ontslag van de PICU herinneringen rapporteren aan psychotische verschijnselen, zoals wanen en angstwekkende hallucinaties, wat kan resulteren in posttraumatische stress (Schieveld & Leentjens, 2005; Colville e.a., 2008).

Bij volwassenen is de relatie gelegd tussen delier en een cognitieve achteruitgang (Jackson e.a., 2004). Bij kinderen is hierover onvoldoende bekend, maar is follow-up aangewezen om eventueel aanwezige klachten op cognitief en emotioneel gebied verder in kaart te brengen. In een belangrijke studie bij volwassenen van Ely en collega’s uit 2004, werd aangetoond dat het delier een belangrijke voorspeller bleek van de mortaliteit op korte termijn bij beademde patiënten op IC. Daarnaast werd een associatie gevonden tussen het doormaken van een delier en een langere opnameduur (Ely e.a., 2004).

Vroeg herkennen

Het is belangrijk dat het delirium eerder wordt herkend, zodat er eerder kan worden ingegrepen en daarmee de morbiditeit en mortaliteit afnemen – en zo dus ook het lijden van het kind en familieleden afnemen en de kwaliteit van (PICU) leven toeneemt – en de hogere kosten worden voorkomen. In het onderzoek van Smeets en collega’s (2010) en het soortgelijke onderzoek van Traube en collega’s (2016) wordt het korte termijn probleem besproken van een pediatrisch delier. Het delier resulteert namelijk in een langere opnameduur op de PICU wat resulteert in hogere kosten. Zelfs als er gecontroleerd wordt voor langere opnameduur en ernst van de ziekte, zijn de kosten hoger bij kinderen die wel een delier hebben gehad dan kinderen opgenomen op de PICU die geen delier hebben gehad. Dit komt omdat de kosten voor onder andere medicijnen, zorg en onderzoek hoger worden, wat betekent dat een dag op de PICU voor een kind met delier al hogere kosten heeft dan een dag op de PICU voor een kind zonder delier.