Specifiek aandachtspunt in het diagnostiekproces bij kinderen met complexe psychiatrische problematiek ten gevolge van chronische traumatisering is dat alle gezagsdragers (ouders/verzorgers) toestemming moeten geven voor het verrichten van de diagnostiek (en de daarop volgende behandeling), ook als deze ouder/verzorger diegene is die verantwoordelijk is voor de traumatisering. Het komt geregeld voor dat deze ouder niet instemt.

Deze toestemming is noodzakelijk, omdat de Wet Geneeskundige Behandelingsovereenkomst (WGBO) van toepassing is. Voor kinderen onder de twaalf jaar zijn de gezagsdragers (ouders/verzorgers) bevoegd tot toestemming. Voor jongeren tussen twaalf en zestien heeft de jongere samen met de gezagsdragers (ouders/verzorgers) deze bevoegdheid.

In voorkomende gevallen kan vervangende toestemming van de rechtbank gevraagd worden door de gezaghebbende ouder of (gezins)voogd. De mogelijkheid om vervangende toestemming van de rechtbank te vragen is in geval van psychiatrische problematiek ten gevolge van chronische traumatisering echter beperkt tot die gevallen waarin de geneeskundige behandeling noodzakelijk is om ernstig gevaar voor de gezondheid te voorkomen. In de praktijk blijkt dat diagnostiek en behandeling in geval van complexe psychiatrische problematiek ten gevolge van chronische traumatisering in de kind- en jeugdfase veelal wordt beoordeeld als niet tot dit criterium behorend. Dat betekent dat deze jeugdigen dus niet in diagnostiek en behandeling genomen kunnen worden.

De rechten van kinderen op veilig opgroeien en op zorg als ze dit nodig hebben worden met deze beperkende wettelijke kaders ernstig geschonden. Deze situatie leidt ertoe dat regelmatig chronisch getraumatiseerde jeugdigen niet die zorg geboden kan worden die ze dringend nodig hebben met alle destructieve gevolgen voor hun leefomstandigheden, de psychische gezondheid en de ontwikkeling.