Er zijn twee vormen van preventie: primaire preventie en secundaire preventie. Primaire preventie richt zich op de reductie van risicofactoren die bijdragen aan de ontwikkeling van een eetstoornis. Secundaire preventie heeft als focus vroegtijdige signalering van een (beginnende) eetstoornis; hiervoor is onder andere de signalenkaart eetstoornissen ontwikkeld.

Uit onderzoek naar het effect van preventieve interventie blijkt dat deze vooral leidt tot een verbeterde kennis van kenmerken en gevolgen van eetstoornissen. Er zijn diverse preventieprogramma’s ontwikkeld die geïmplementeerd kunnen worden in schoolprogramma’s. In 2007 heeft Ixta Noa een lesprogramma ontwikkeld met een drieledig doel: preventie en herkenning van eetstoornissen, inzicht geven in beschermende factoren en steun en hulp bieden aan jongeren met een eetstoornis en aan hun omgeving.

Dit lesprogramma richt zich op zowel primaire als secundaire preventie. Voor leerkrachten heeft Stichting Kiem een folder en een signalenkaart ontwikkeld. Daarnaast komt Stichting Kiem op sommige scholen in het kader van preventie. Ze zetten niet in op verandering van het gedrag van jeugdigen, maar willen de jeugdigen die zorg nodig hebben in beeld te krijgen. In samenwerking met een mentor en het zorgteam bieden ze op deze manier steun aan leerlingen. Het Dove fonds heeft het programma Body Talk met een bijbehorend werkboek, hierin wordt ook aandacht gegeven aan voorlichting van de leerkrachten en ouders. Op de website 99gram.nl wordt een module aangeboden ter preventie van eetstoornissen: “Bekijk jezelf door een roze bril”. Op dit moment loopt er onderzoek naar de effectiviteit van deze module.