Anorexia Nervosa kent een overwegend lang maar eindig, en (bij jongeren) in een minderheid van de gevallen een chronisch, beloop. De stoornis is gevaarlijk. Wanneer de ziekte echter tijdens de puberteit begint (i.t.t. de jonge volwassenheid) is mortaliteit lager en de prognose beter (Steinhausen, 2002; Treasure e.a., 2010) indien men niet afwacht doch gaat behandelen.

Bij volwassen is het sterftecijfer ruim 5% per tien jaar, de patiënten overlijden aan directe of indirecte gevolgen van de stoornis. Anorexia Nervosa duurt gemiddeld vijf jaar met een spreiding van enkele maanden tot tientallen jaren. De kans op een terugval is groot, bij ongeveer één op de vier patiënten wordt anorexia nervosa chronisch. Wanneer de ziekteduur voor aanvang van de behandeling kort was, is uit meerdere onderzoeken gebleken dat dit een betere prognose gaf (Vandereycken, 2008).

Bij een aantal follow up onderzoeken in het buitenland blijkt een groot verschil in beloop: na 1 jaar blijkt 2% geen anorexia meer te hebben (Salbach-Andrae e.a., 2009). Een ander Scandinavisch onderzoek toont aan dat na 16 jaar bij 85% herstel te zien is (Nilsson & Haggloff, 2005).