Angststoornissen behoren tot de meest voorkomende psychische stoornissen bij kinderen en jongeren (Bennet et al., 2016; Cartwright-Hatton et al., 2006; Polanczyk et al., 2015; Verhulst, 2001). In Nederland zijn twee landelijke onderzoeken uitgevoerd naar het aantal jongeren met angststoornissen. In 1997 is een nationale populatiestudie ‘Prevalentie van psychiatrische stoornissen bij Nederlandse adolescenten’ uitgevoerd onder jongeren van 13 tot en met 17 jaar en hun ouders. Daaruit bleek dat ruim 10% van deze jongeren in de zes maanden voorafgaand aan de meting enige angststoornis had (Verhulst et al., 1997). Dit percentage is gebaseerd op de rapportage van het kind op de DISC-schaal.

In 2010 verschenen de resultaten van het tweede NEMESIS onderzoek naar de psychische gezondheid van volwassenen. Bij de jongste groep die meedeed aan dit onderzoek, 18 tot en met 24 jaar, heeft 11,7% het afgelopen jaar te maken gehad met een angststoornis (Graaf et al., 2010). Volgens beide studies zijn de meest voorkomende angststoornissen de sociale fobie en de specifieke fobie. Deze stoornissen komen meer voor bij meisjes dan bij jongens.

Uit bevolkingsonderzoeken in Zuid-Holland komt ook informatie over de prevalentie van angststoornissen bij jongere kinderen naar voren. Door ouders werden in 2003 bij 2,5% van de kinderen in de leeftijd 2-3 jaar angstige/depressieve klachten gerapporteerd. In de leeftijdsgroep 6 – 16 jaar scoort 3,2% van de kinderen op de schaal angstig/depressief (Tick, Ende & Verhulst, 2007).

Een meta-analyse uit 2017 (de Lijster et al., 2017) laat zien dat de gemiddelde leeftijd van het ontstaan van angststoornissen rond de 21 jaar ligt. De gemiddelde ontstaansleeftijd is 10 jaar voor separatie-angststoornis, gevolgd door specifieke fobie (11 jaar) en sociale fobie (14 jaar). De andere angststoornissen hadden een gemiddelde ontstaansleeftijd in de vroege volwassenheid. Echter worden er in de dagelijkse klinische praktijk veelvuldig jongere kinderen met angststoornissen gezien en geholpen.