Zoals in tabel 1 is weergegeven, zou elk kind in dit algoritme tot hogere doses methylfenidaat (50-60 mg) of dexamfetamine (25-30 mg) getitreerd kunnen worden. Voor kleine kinderen (<21 kg) uiteraard niet tot de hoogste dosis, hoewel in de klinische praktijk er ook jongere kinderen zijn die een relatief hoge dosering nodig hebben.

NB In het Farmacotherapeutisch Kompas wordt geadviseerd tot 0.6 mg/kg lichaamsgewicht (m.b.t. kortwerkend methylfenidaat) te titreren met een maximum van 2 mg/kg lichaamsgewicht. In de dagelijkse praktijk is de 0.6 mg/kg lichaamsgewicht los gelaten en wordt getitreerd op geleide van werking en bijwerking.

Er kan naar een hogere dosis worden getitreerd wanneer een lagere dosis niet het gewenste effect heeft en er geen bijwerkingen zijn. Een dosering moet gedurende minstens een week gelijk blijven waarna bijvoorbeeld de Conners-T en Conners-P kunnen worden ingevuld/afgenomen. Het stimulantium dient ook in het weekend te worden gebruikt bij het instellen. De therapeut bespreekt met de jongeren en de opvoeders de respons en de bijwerkingen. Wanneer de bijwerkingen mild of afwezig zijn wordt de dosering verder opgebouwd. Overigens kunnen sommige bijwerkingen zoals hoofd- en buikpijn, prikkelbaarheid een paar dagen aanwezig na de start en verhoging van een dosering en dan ook geen reden om niet te verhogen.

Wanneer de bijwerkingen de dosis titratie beperken, moet de follow-up met de therapeut eerder worden ingepland of moet het schema of het type stimulantium worden bijgesteld. Na 4 weken ziet de therapeut ouders en kind weer om op basis van bijvoorbeeld de CGI (Conners Global Index) de beste dosis vast te stellen. Wanneer de CGI score 1 of 2 is bij een dosering dan is dat de beste onderhoudsdosis. Als deze score niet wordt gehaald moet een ander stimulantium worden geprobeerd. Ook informatie van school is van groot belang om het effect van de medicatie te kunnen evalueren.

Het is aan te raden dat wekelijks, of na 2 weken er telefonisch/email contact is over het effect van de medicatie.

Tabel 1: Voorbeeld van een titratieschema, uit Pliszka et al. (2000)

NB. 10 mg kortwerkend methylfenidaat = 5 mg dexamfetamine.

De middellang en langwerkende methylfenidaat preparaten en dexamfetamine 5 mg worden, afhankelijk, van de verzekering (deels) vergoed. Veelal zal een eigen bijdrage betaald dienen te worden.