Een belangrijk onderdeel van ieder diagnostisch proces, zowel bij kinderen, jongeren als bij volwassenen, is het in kaart brengen van mogelijke comorbide problemen (zowel psychisch als lichamelijk). ADHD komt zelden alleen voor. De andere problemen kunnen veel last geven en ook consequenties hebben voor de behandeling. Daarnaast moeten zorgverleners goed afwegen met welke aandoening de actuele klachten en symptomen precies samenhangen (dit wordt ook wel differentiaaldiagnostiek genoemd). Aangezien over psychische comorbiditeit in deze praktijkstandaard in het hoofdstuk beschrijving al veel in beschreven, gaan we hier vooral in op somatische comorbiditeit. Aanvullend advies van de Expertgroep ADHD van het Kenniscentrum Kinder- en Jeugdpsychiatrie Somatische comorbiditeit Het is van belang om alert te zijn op somatische comorbiditeit en nog meer op aandoeningen die ADHD gedragskenmerken uitlokken. De oorzaken hiervan zijn zeer divers. Denk aan epilepsie, hoofdpijn en migraine, aangeboren aandoeningen (zoals bijvoorbeeld Marfan, Fragiele-X syndroom en veel andere erfelijke en metabole aandoeningen), maar ook obesitas, (voedings)deficiënties, hyperthyreoïdie, slechthorendheid en slechtziendheid (Muskens et al, 2017). Gedragskenmerken van ADHD kunnen het gevolg zijn van slaapproblemen en kunnen tevens slaapproblemen veroorzaken (Martinelli, 2023). De gedragskenmerken kunnen tijdelijk zijn, zoals bij een hyperthyreoïdie (versnelde werking van de schildklier), bij een atopische constitutie of als bijwerking van de medicatie die hiervoor gebruikt wordt (Muskens et al, 2017). Gedragskenmerken van ADHD kunnen zich ook bij diverse lichamelijke aandoeningen voordoen. Naast aangeboren aandoeningen zoals onder andere genetische of metabole syndromen worden de gedragskenmerken ook vaker gezien bij slechthorendheid en slechtziendheid, epilepsie, en andere neurologische aandoeningen, problemen met gewicht, lengte en medicatie (Akmatov et al., 2019). TagsDiagnose