De Vermijdende/restrictieve voedselinname stoornis, of in het Engels Avoidant/restrictive food intake disorder (ARFID), is een nieuwe categorie binnen de DSM-5.  De “voedingsstoornis op de zuigelingenleeftijd of vroege kinderleeftijd” wordt hierdoor vervangen en uitgebreid qua criteria en leeftijd. Dit past bij de levensloopbenadering van de DSM-5.

Systeemgerichte behandeling

Samenwerking met ouders/ verzorgers is van essentieel belang bij de behandeling van kinderen en jongeren met ARFID. Naast individuele behandeling van het kind is ouder- of gezinsbegeleiding vrijwel altijd geïndiceerd. Als er sprake is van ernstig ondergewicht met somatische complicaties, zal behandeling in eerste instantie gericht zijn op het herstel van de vitale functies.  Bij een evidente groeivertraging kunnen orale supplementen nodig zijn om de groei te waarborgen, voordat het voedingspatroon wordt uitgebreid. Monitoring van groei en ontwikkeling, in het bijzonder ook de ontwikkeling van puberteitskenmerken, is bij deze doelgroep erg belangrijk, en dient deel uit te maken van de behandeling.

Motivatie

Motivatie is een andere belangrijke voorwaarde voor behandelsucces. Het komt voor dat het kind zelf geen noodzaak voelt om zijn of haar voedingspatroon uit te breiden. Vaak zijn het de ouders die, naar mate het kind de puberteit nadert, zich zorgen gaan maken over het eenzijdige voedingspatroon met het oog op de naderende groeispurt. Het vergt vaak veel investering en inventiviteit om het kind in dat geval te motiveren voor behandeling.