Wanneer een kind over een langere periode problemen heeft met leren lezen, spellen of rekenen en ondanks extra begeleiding hierin onvoldoende vooruitgang laat zien, kan sprake zijn van een leerstoornis, ofwel dyslexie en/of dyscalculie. In het kort heeft een kind met een leerstoornis moeite met het aanleren en gebruiken van de schoolse vaardigheden lezen, spellen en rekenen. Het onderscheid tussen leerproblemen en een leerstoornis is gebaseerd op de hardnekkigheid en ernst van de problemen. Daarnaast is er in het geval van een leerstoornis geen alternatieve verklaring voor de problemen. Verder veronderstelt het gebruik van de term stoornis tamelijk geïsoleerde cognitieve en/of biologische oorzaken van de leerproblemen die zich manifesteren bij het aanleren van die schoolse vaardigheden.

Leerstoornissen komen in de kinder- en jeugdpsychiatrie voornamelijk in beeld samen met andere psychiatrische stoornissen met name ADHD, DCD, taalstoornissen, angststoornissen en Autisme. De impact van het samengaan van leerstoornissen met overige psychiatrische problematiek blijft nog vaak onderbelicht. Deze richtlijn biedt een handreiking voor de diagnostiek en behandeling van dyslexie en dyscalculie in het kader van de kinder- en jeugdpsychiatrie.